Miłość czy wolność a może wolność i miłość.

[Dothy]

A żyję kurcze za karę... i błagam Boga by go nie było..

[Karol Gustaw]

Chyba źle odczytujesz moje pytania, to normalne, ze rodzic opiekuje się swoim dzieckiem. Zapytam inaczej czy uważasz, że jesteś tu po to żeby rodzić dzieci, wychować je i umrzeć?

[Dothy]

Wiesz, nigdy nie chciałam być inkubatorem.. Chciałam dać moim dzieciom maksimum swobody przy wyborach ( w ich dorosłym już życiu). W przypadku mojego syna to nie zadziałało- wybrał ostateczne rozwiązanie... A ja chciałam żyć także i dla siebie .. Czyżby to był mój błąd?

[Karol Gustaw]

Odpowiedź jak najbardziej poprawna ale nie o poprawność odpowiedzi mi chodzi a o schemat zachowań.
Dorota ja zostałem wychowany w rodzinie gdzie nie było Boga, rodzice byli w PZPR i chowali mnie w tym stylu ale jak się PRL zawalił i partyjni zaczęli chodzić do kościoła to zapytałem ojca co o tym sądzi. W odpowiedzi usłyszałem - tylko krowa nie zmienia zdania. I ja je też zmieniłem, rodzice przestali być dla mnie autorytetami i nie tylko oni. Zacząłem szukać prawdy i znalazłem Boga(chociaż do dzisiaj nie znam jego definicji), znalazłem również tamten świat i śmierć bliskich już mnie nie boli.
Myślałem że znajdę opiekuna i wtedy wszystko będzie jasne, powie mi co i jak. Znalazłem kogoś takiego(tak mi się przynajmniej wydawało)bo życie mi pokazało że wpadłem na złośliwe dusze . Znowu mnie świat oszukał a właściwie następne moje wyobrażenie o nim poszło do kosza ale żeby nie było aż tak tragicznie to jest ktoś kto się mną opiekuje chociaż go nie znam.
Z Tobą jest podobnie, ten ból który jest w Twoich postach, to zderzenie twojej wyobraźni z rzeczywistością i tylko od Ciebie zależy jak długo będzie boleć.

[ataner1957]

O jakie tu schematy chodzi? Czyżby można było zakreślić jakiś szkic postępowania, które spowodowałoby ulżenie cierpieniom matek po stracie ukochanych dzieci? Tego typu doświadczenia nie są chyba udziałem Pana Karola.

[Karol Gustaw]

Ataner napisz jak powinno wyglądać życie Twoje i twojego dziecka, a jak już napiszesz, to napisz kto ci to powiedział, że tak ma być.

[Dothy]

Karolu Gustawie , zapewne masz rację,iż Ktoś się mną opiekuje... Nie jestem jednak pewna czy to właściwy opiekun. ....Ty sam wydajesz się mi postacią mocno intrygującą i z lekka niepokojącą. Zastanawiam się skąd wzięło się Twoje zainteresowanie nie tyle moją osobą co moim przypadkiem... co do jednego muszę się z Tobą zgodzić -jestem schematyczna jak my wszyscy. Czy tego chcemy czy nie powielamy pewne wzorce zachowań. a co do bólu-ma boleć ponieważ na to zasługuję ( przynajmniej na to...)Pozdrawiam z chrześcijańską miłością. Dorota

[Karol Gustaw]

Ty sam wydajesz się mi postacią mocno intrygującą i z lekka niepokojącą.

Co masz na myśli?
Dorota jak przychodzisz do znajomych czy do jakiejś innej grupy ludzi i mówisz , że cię coś boli to oni mówią:
- a niech cie boli
- czy pytają co cie boli i próbują Ci pomóc
Dorota ten kto Ci powiedział ze musisz cierpieć to jakiś sadysta, jeżeli chcesz go słuchać to twoja wola.

[Karol Gustaw]

Zastanawiam się skąd wzięło się Twoje zainteresowanie nie tyle moją osobą co moim przypadkiem...

Dorota ktoś zainspirował mnie do przeczytania twojego postu, potem 2-go, 3 -go, 5-go. Następnie powstał ten temat, ja Cie w nim nie wywołałem, sama przyszłaś. Jak myślisz, dlaczego. Pewnie też ktoś Cię zainspirował. Moim zdaniem gdzieś się pogubiłaś na tej swojej duchowej ścieżce i ktoś próbuje pokazać ci inną drogę.

Do tego tekstu też mnie zainspirowano.

[Dothy]

Karolu, ciesze się niezmiernie,iż zdaje mi się jesteś pozytywnie do mnie nastawiony. Nikt mi nie sugeruje abym zatracała się w boleści i nie zatracam się. Żyje pewnie podobnie jak inni : z trudem, problemami, ale też z momentami większej czy mniejszej radości bytu... Dziękuje za "pochylenie się" nad moimi przemyśleniami raz jeszcze.Co do zagubienia się na drodze duchowej -to masz zupełną rację. Nie wiem już doprawdy nic, ba nawet nie staram się już wiedzieć. Mam naturę analityka (jak większość kobiet)i gubię się już w procesie wnioskowania.Fajnie ,że się pojawiłeś -kimkolwiek jesteś i cokolwiek robisz( to stwierdzenie nie jest prośbą o ujawnienie tożsamości...)wiem ,jak czasami nie chce się czegokolwiek napisać z powodu zmęczenia czy własnie kryzysu więc tym bardziej cenię tych ,którzy pokonuję własne ograniczenia czasowo-przyczynowe i starają się pomagać innym-być może bardziej jeszcze zgubionym.Pozdrawiam uniżenie...Dot

[Karol Gustaw]

Nie wiem już doprawdy nic, ba nawet nie staram się już wiedzieć.

to moze zacznij sie starać

[Dothy]

Dziękuję za radę i wzajemnie