Kilka dni temu zaskoczyłam samą siebie, bo zaczęłam poza ciałem robić inne odzyskania niż do tej pory. Tym razem ludzi do odzyskiwania po prostu zaczęłam dostrzegać jakoś koncentrując się i otwierając, co powodowało dostrojenie do nich. Usłyszałam głos, który ucieszył się, że zaczęłam ich widzieć. Co ciekawe - miałam wgląd w tych ludzi - dostrajałam się energetycznie (patrząc na pijaka np. zaczęłam się chwiać) - pojawiały mi się sceny z ich życia, patrzyłam na osobę i jednocześnie część mnie mogła eksplorować ich przeszłość.
Co śmieszne zauważyłam jakiś ruch energetyczny z boku i niedługo potem pojawił się Bruce Moen z pierwszą żoną i świtą obserwujących. Rozweselił się patrząc na niezłą grupkę osób, która zgromadziła się obok mnie i których zamierzałam odzyskiwać. Jego pierwsza żona była bardzo miła, dopóki nie zdenerwował jej ktoś (coś tam zrobił inaczej niż chciała i normalnie wściekła się). Bruce - jejku - jak on promieniował, znowu miałam ochotę wpaść mu w ramiona co ostatecznie zrobiłam. Pamiętam, że rozmawialiśmy po angielsku.
Same odzyskania - no właśnie - zaczęłam robić coś innego niż zwykle. Nie miałam zamiaru nikogo gdzieś prowadzić, powierzać opiece Przewodników czy oświecać miłością... Moje odzyskania polegały na próbach odudzenia w nich świadomości z poziomu duszy, Dysku... Cholernie trudna sprawa: ci ludzie byli skoncentrowani na swoich emocjach, zwyczajowych schematycznych myślach, leciało szybko: myśl emocja w ciągu uniemożliwiającym zatrzymanie tej sekwencji...
Bruce przyglądał się moim próbom. Poprosiłam go o radę: powiedział, że on w takich wypadkach korzysta z wyobraźni...
Zaczęłam projektować na pewną kobietę pewne lżejsze od jej własnych emocje i zadziałąło, zarażała się. Zamiast biegać dookoła z emocjami kontroli i surowości zatrzymała się i zaczęła się śmiać. Spróbowałam jeszcze projektować na nią emocję zachwytu czy czegoś w tym stylu i udało się. Następnie wrzuciłam odczucie otwarcia się na wyższą świadomość i... padło! Widziałam błyskawiczny ciąg: siła wyższa - Bóg - kościół - odrzucenie kościoła - lata buntu i zamknięcia się na to i koniec. Hmmm....
Wśród osób do odzyskania była też inna osoba: spojrzałam na nią i krzyknęłam: jejku, przecież ty jesteś wysokorozwiniętą duszą z poziomu czwartego (cokolwiek miałam na myśli
). Osoba zdębiała (co spowodowało u niej zatrzymanie myśli i emocji 
). Miałam odczucie, że ta osoba przeżyła życie nie docierając do gębi swej duszy, ale to nie przeszkadza, że ta dusza sobie w środku jest! Obudzenie duchowe było błyskawiczne - po moim okrzyku osoba przesunęła się w świadomości. Podeszła do mnie i dotknęła moich pleców (co mnie z kolei zdziwiło). Powiedziała, że potrzebuje się lepiej dostroić, a z moich pleców prześwituje ciało monadyczne (hmmm). Zaraz też zniknęła. No jeden sukces, ale z resztą osób całkowita porażka. Był jeden ksiądz (miał jakieś niedzisiejsze coś na głowie - kapelusz czy nakrycie - z dużym sterczącym rondem), co tam sobie mocno romansował za życia - miał takie silne przywiązania zmysłowe - no nie do ruszenia. Świecił tym jak latarnia.
Obudziłam się po tym mocno zmartwiona niewielką skutecznością moich działań. W końcu ci ludzie sami do mnie przyszli czując, że być może coś się może zmienić, a tu lipa... Usłyszałam jednak głos, żebym się nie martwiła, bo to było w ramach treningu.
ufff