Biopola energetyczne
Człowiek posiada własne biopole energetyczne (w tym elektromagnetyczne), którym jest w stanie oddziaływać energetycznie na wszelkie inne struktury elektroniczne. Takimi strukturami. są m.in. inni ludzie, pokarmy, woda, zwierzęta, rośliny. Nasze biopole może wpływać na inne biopola, zmieniać profil elektronowy innych struktur, a przez to ich właściwości, zaś biopola obce wpływają na nasze, osobiste biopole.
Ludzki organizm jest więc wybitnie podatny na wszelką informację elektromagnetyczną przekazywaną z zewnątrz. Udowodnili to dwaj niemieccy naukowcy – biofizyk, prof. Erwin Neher i neurobiolog, prof. Bert Sakmann, dyrektor Wydziału Medycznego Instytutu Maxa Plancka w Heidelbergu (Niemcy). Za swoje odkrycie otrzymali wspólnie w 1991 roku nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.
Pora wyjaśnić nareszcie, co to jest takiego biopole?
Przeciętny człowiek kojarzy to pojęcie z działalnością bioenergoterapeutów, którzy – jak się to na ogół mówi – oddziałują energią swoich biopól na biopola pacjentów. Takie potraktowanie zagadnienia jest zbytnim uproszczeniem.
Z drugiej strony ciągle jeszcze wielu ludzi nauki, zwłaszcza z grona fizyków, często o lokalnym dużym autorytecie naukowym, wyraźnie stwierdza, że mówienie o czymś takim jak „biopole” jest bezsensowne, przede wszystkim ze względu na brak odpowiednich urządzeń, przy pomocy których można byłoby wykryć takie pole.
No cóż, jest to typowe podejście: „Jak czegoś nie jesteśmy w stanie postrzegać naszymi typowymi zmysłami, to znaczy, że to nie istnieje”. W ten sposób wyśmiewano w przeszłości wielu odkrywców, m.in. Ludwika Pasteura (piszę o tym w „Tajemnicach suplementacji odżywiania”). „Bariera ignorancji wznosząca się w świadomości większości ludzi stanowi podstawowy czynnik stabilizujący wszelki ortodoksyjny dogmatyzm, zarówno religijny, jak i naukowy.” („Ewangelia życia doskonałego”).
Mimo więc opinii niektórych ignorantów nie podlega już dyskusji fakt istnienia biopól wytwarzanych przez żywe organizmy.
Biopole jest przestrzenią wokół żywej istoty, w której to przestrzeni działają różnorodne czynniki pochodzące ze źródła tej siły, tj. organizmu. Mówimy w takim przypadku o bioenergii organizmu. Biopole tworzy wokół niego aurę, której kształt, kolor i inne cechy mogą stanowić podstawę diagnozy lekarskiej oraz doboru metod terapeutycznych.
Każda istota żywa, a więc i człowiek, wytwarza swoje własne, unikalne pole energetyczne. Każdy uraz fizyczny, psychiczny czy emocjonalny powoduje uszkodzenie tego pola, co wpływa później na zachowania i zdrowie psychosomatyczne.
Jest to materia tak delikatna, tak subtelna, że konwencjonalne terapie najczęściej nie są w stanie naprawić struktury energetycznej uszkodzonego biopola. Dlatego należy tu zastosować zgoła odmienne metody i narzędzia uzdrawiania.
Zainteresowania człowieka biopolami sięga wyjątkowo daleko w głąb historii. Zazwyczaj łączono rozpoznanie tych zjawisk z praktykami medyczno-religijnymi. Dotyczy to zwłaszcza Indii, gdzie już kilka wieków przed naszą erą istniały silne ośrodki wiedzy medycznej i gdzie powstało pojęcie prany – bioenergii i asany – czyli pozycji ciała, które mają bezpośredni związek z wytwarzanym przez ludzki organizm biopolem. Wspominaliśmy już, że na Dalekim Wschodzie bioenergię nazywano ki lub chi, na Hawajach mana itd.
W erze nowożytnej pojęcie biopola zostało wprowadzone po raz pierwszy w 1922 r. przez rosyjskiego biologa Aleksandra Gurwicza, a w 1925 r. ideę tą przedstawił (niezależnie od Gurwicza) Austriak Paul Weiss.
W połowie lat 30-tych XX wieku dwaj naukowcy z Yale University w USA – dr H.S. Burr i F.S.C. Northrop sformułowali elektrodynamiczną teorię życia, wg której każdy rodzaj żywej formy niezależnie od postaci (wirus, bakteria, roślina, zwierzę, człowiek) ma swoje pole życia. Jest ono rodzajem fizykalnego spoiwa odpowiedzialnego za funkcjonowanie różnych układów ludzkiego organizmu. Jeśli zatem w polu życia człowieka zachodzą zmiany, to zmienia się energetyka organizmu, a w efekcie pojawia się choroba.
H.S. Burr rozwinął tę teorię w formie tzw. „pól życia”, czyli „pól L” (j.ang. – „life fields”). Obydwaj naukowcy formułując jako pierwsi swoją teorię wykazali, że wszystkie formy żywe są organizowane i podtrzymywane przez pola elektrodynamiczne (elektromagnetyczne).
H.S. Burr doszedł później na podstawie obszernie udokumentowanych badań, że:
- wszystkie formy żywe istniejące na Ziemi dysponują swoimi biopolami („polami L”),
- każdy z organizmów dysponuje wielką liczbą „podpól” kontrolowanych przez nadrzędne „pole L”,
- wszystkie żywe organizmy są organizowane i podtrzymywane przez „pola L” jako swoistą matrycę gwarantującą utrzymanie ładu w organizmie,
- „pola L” kontrolują każdy organizm od momentu narodzin (tj. powstania pierwszej komórki) aż do śmierci,
- stan „pól L” świadczy o stanie psychosomatycznym każdego organizmu.
Później znany biochemik i biolog Rupert Sheldrake zajmował się zagadnieniem biopola tzw. morfogenetycznego żywych organizmów (przypomnijmy: morphe – kształt, genesis – powstawanie). Uznał on, że pola te pełnią przede wszystkim rolę przyczynową w rozwoju wszelkich organizmów i oddziałują wzajemnie na siebie biorąc udział we wszelkich ewolucyjnych procesach rozwojowych (możliwe, że biopola są przejawem typowej energii orgonalnej). Porządkują one zarówno strukturę, jak i rozwój oraz zachowanie przedstawicieli wszelkiego rodzaju materii – zarówno ożywionej, jak i tzw. nieożywionej.
Również wspomniany wcześniej David Bohm – jeden z czołowych fizyków kwantowych, podzielił poglądy Sheldrake’a twierdząc, że „…pole morfogenetyczne jest po prostu formą rządzącą dowolnym organizmem czy istnieniem.”.
Dołącza do tego niemiecki naukowiec, wspomniany już wcześniej prof. Fritz-Albert Popp twierdząc, że biofotony (przypuszczalnie biony – wg W. Reicha) przepływające przez organizm tworzą pole nośne organizujące cały organizm. Określa je jako źródło życia (czyżby znów energia orgonalna?). Pole to spełnia funkcje regulującą oraz umożliwia wzajemną komunikację pomiędzy poszczególnymi komórkami i organami ciała.
Dlatego – jak twierdzi prof. Popp – wystarczy wyjątkowo mała ilość określonej substancji w otoczeniu organizmu, a nastąpi rodzaj elektromagnetycznego przekazu informacji dla całego organizmu o właściwościach tej substancji. Dodajmy od razu, że przepływ tych biofotonów w organizmie może być zakłócony przez patogenne strefy geopatyczne (np. cieki podziemne).
Dzisiejsza fizyka kwantowa absolutnie potwierdza fakt, że każda cząstka materii (również tzw. „nieożywionej”) posiada swoje biopole. Takie pola mogą być wykorzystane jako nośnik informacji, ponieważ każdy organizm przenika swoim biopolem otaczające go środowisko i inne organizmy.
W dodatku każdy żywy organizm jest zbudowany z białek i kwasów nukleinowych, które zachowują się jak półprzewodniki i piezoelektryki. W rezultacie mogą one stanowić swoiste nadajniki i odbiorniki energii, a więc i informacji.
Zrozumiałe w takim razie, że środowisko zewnętrzne (przyroda ożywiona i tzw. nieożywiona) oddziałuje na nasz ustrój nieustannie własnymi biopolami, których najważniejszym czynnikiem są pola elektromagnetyczne. Ulegają one ciągłym zmianom, zaburzeniom spowodowanymi tzw. stresem geopatycznym.
Stres geopatyczny jest wynikiem działania każdego czynnika, który zakłóca naturalne pole magnetyczne Ziemi. Takimi czynnikami mogą być np. zmiany pogody, burze magnetyczne na Słońcu, promieniowanie podziemnych cieków, fale z urządzeń technicznych. Zmiany pola środowiskowego mogą powodować wybijanie z żywych organizmów elektronów i jonów różnych pierwiastków. To z kolei będzie skutkować zaburzeniami równowagi jonowej organizmu i stanowić praprzyczynę wielu chorób.
Pora na małe podsumowanie.
Dzisiaj wiemy już, że człowiek generuje wokół siebie:
· pole elektryczne,
· pole magnetyczne,
· pole elektromagnetyczne,
· pole termiczne (promieniowanie cieplne),
· pole akustyczne (fale dźwiękowe, których źródłem jest np. pracujące serce, układ oddechowy lub jelita),
· pole chemoluminescencyjne (świecenie powierzchni skóry – bardzo nieznaczne, o wielkości ok. 10-18 W/cm2, co odpowiada wypromieniowaniu kilku fotonów na sekundę z każdego centymetra kwadratowego powierzchni ciała).
Wszystkie te pola (i być może inne – jeszcze nie odkryte i nie nazwane) tworzą ludzkie biopole – pole życia.
Jak mówiliśmy, nasze biopole może podlegać wpływom innych pól energetycznych i wpływać na inne biopola.
I teraz warto powiedzieć sobie, w jaki sposób można wpływać na to biopole – zwłaszcza przy użyciu dźwięków…
Fragment książki z cyklu "Barwy twojego Zdrowia" - "Biomagnetyzm: cudowna moc w życiu - Jak wykorzystać lecznicze właściwości pól magnetrycznych?"
Autor: Janusz Dąbrowski
http://www.eioba.pl/a78080/biopola_ener ... oca2t3cboq
http://www.orgonelab.org/cart/yoracs.htm
/-a więc po ataku istot zwanych niematerialnymi pozostają ślady materialne,a więc sam ten fakt przeczy temu że istoty te są niematerialne -to tylko inny rodzaj materii ,można nazwać materią subtelną tak jak to określa Szypow.Ale tak na dobrą sprawę to podstawowym składnikiem świata fizycznego jest materia subtelna-każdą cząstkę fizyczną można rozłożyć na materię subtelną-czy też jak kto woli jeden rodzaj energii przechodzi w inny rodzaj energii-prawo znane w fizyce klasycznej 