Znalazłam się w bibliotece,takiej starej,ogromnej.Widziałam tysiące książek.Przy jednym stole zobaczyłam dwie kobiety.Podeszłam do nich bliżej i to byłam ja! Dwie Ewy i ja trzecia,jako obserwator. Usłyszałam głos nakazujący usiąśc mi pomiędzy Ewami..Zrobiłam tak jak chciały.Ewa po lewej stronie nie miała dysgrafi,umiała świetnie pisac,Ewa po prawej miała.Objęły mnie ramionami i ta po lewej,czyli pisząca poprawnie powiedziała;
- NIC SIE NIE MARTW,BEDZIESZ NA FORUM POPRAWNIE PISAłA.
Obraz zniknął.Oczywiście byłam w lekkim szoku,ponieważ spodziewałam się bardziej intensywnych i głębszych doznań.
Obraz który był potwierdzeniem tego co się stało zobaczyłam jeszcze w tym samym dniu,ale jak pisałam z "bykami",tak pisałam dalej.Zresztą
bardzo wątpliwe było to moje NAGŁE UZDROWIENIE.
Wczoraj pisałam posta na innym forum i oczywiście znowu zaznaczyłam,że mam dysgrafie i dysortografie.Za chwile dostałam odpowiedz na mój post,oraz linka z informacja,że jest taki program do z ciągnięcia ,z polskim słownikiem który wychwytuje błędy.[podkreśla je]
Ale czy to było odzyskanie aspektu 
. Wydaje mi się że samo odzyskanie aspektu to jest połowa sukcesu bo jeśli my sami nie chcemy nim się posługiwać w życiu (nie wiem czy to dobre sformułowanie) to ten aspekt znowu zanika. Tak jest w Twoim przypadku i w moim też (jak nie czytałaś mojego odzyskania to zaglądnij do mojego tematu) i pewnie w innych również. Chodzi mi o to, że oprócz roboty którą odwaliliśmy Tam musimy również coś zrobić Tu żeby ten aspekt żył w nas samych. Odyskanie aspektu w moim przypadku przypomniało mi o czymś o czym zapomniałem i utraciłem, i dzięki temu teraz pamiętam a to już jest dużo. Podsumowując - uważam że odzyskałaś aspekt teraz od Ciebie zależy co bedzie dalej. 
I znowu o mały włos bym zapomniała, o co w tym wszystkim chodzi.
Dzięki za wsparcie.BARDZO dużo nerwów kosztowało mnie,przełamanie strachu i podjecie decyzji,ze mimo popełnianych błędów chce pisac.
